Ήμουν 12 χρονών και πείραζα το διπλανό μου που φορούσε γυαλιά.

Ήμουν 14 χρονών και κυνηγούσα με πέτρες μαζί με άλλα παιδιά έναν ομοφυλόφιλο.

Στα 15 έδιωξα από την ομάδα ένα παιδί που δεν έπαιζε καλά μπάλα.

Στα 17 κορόιδευα μια άσχημη κοπέλα.

Στα 20 χτύπησα ο αθεόφοβος ένα γέρο που με τράκαρε.

Στα 64 ζητάω ένα μεγάλο συγνώμη!

Είναι μακριά ακόμα δυστυχώς η κοινωνία που θα κοιτάζει όλα τα παιδιά με το ίδιο μάτι. Μερικές φυλές Ινδιάνων είχαν για θεούς ή απεσταλμένους των θεών  ιερά πρόσωπα, τέλος πάντων, τους ιδιαίτερους ανθρώπους.

Καταλαβαίνετε πως είναι δύσκολη η συνύπαρξη δύο διαφορετικών σχολείων. Όμως δεν υπάρχουν παιδιά «ιδιαίτερα» από την μία και παιδιά «καλά» από την άλλη.

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ;

Είμαστε ευχαριστημένοι από την προσπάθεια που κάναμε. Δεν θα έλεγα ότι αριστεύσαμε. Σπάνιες όμως ήταν οι φορές που παιδί από το 3^ο Γυμνάσιο «πείραξε» παιδί ειδικού σχολείου ή ανάποδα. Και νομίζω ότι τα παιδιά του ειδικού έρχονταν στο σχολείο χαμογελώντας. Περήφανοι είμαστε γι’ αυτό.

Το μάθημα που μας κάνανε τα παιδιά του ειδικού ήταν ίσως το καλύτερο που έχουμε παρακολουθήσει